Sevmekten değil sevilmemekten korktum..yalnız kalmaktan değil iki kelam dert paylaşamamaktan korktum..ve nedense hep korkularımla karşılaştım..
kısaca..!!!
Bugün dersanenin son günüydü ve son bakışmamızı yaptık..geride kaldı herşey..herşeye rağmen içimde yinede burukluk var gerek arkadaşlardan ayrılmanın gerekse de onu artık görememenin üzüntüsü var..önceleri bitsin artık diyordum..Bitti..Artık bitmesin istiyorum..biz insanoğlu nankörüz..gerçekten birşeyleri kaybedince hep değerini anlıyoruz..keşkelere sıgınıyoruz biraz da pişmanlıklara..kim derdi sevmedigim insan için bile üzülecegimi..üzülüyormuş işte..
Hani "kimseye anlatmıyorum ama her şeyi biliyorum" demiş ya şair,ne güzel demiş..ama ben herşeyi bilmiyorum en azından sevildigimi bilmiyorum..tabi sevilmek diyince aşk anlamında demek istemiyorum..şimdi neden açıklama yaptım bilmiyorum..kafam çok karışık ve dalgın..saçmalardayım..ve ona son kez sesleniyorum,öyle bir haldeyim ki sussan susamaz,konuşsan konuşamazsın..hiç bir ifade,hiç bir açıklama kapsayamaz bu duyguyu..sitem değil,kızgınlık hiç değil,kırgınlık ve biraz da hayal kırıklığı belki...