aforizma meselesi

Mesele neymiş biliyor musun yeğenim..mesele mutlu oldugunu dile getirmek değil mesele mutlulugu yaşamakmış..herşeye rağmen gülmek,eğlenmekmiş..insanız sonuçta bi noktaya takılıp kalmamak lazımmış..zamana karşı sende yarış etmek zorundaymışsın..tüm bildiklerini anlatmalıymışsın..duygularını saklamak yakışmazmış cesur olmalıymışsın..çok Cesur..korkak cesur olmak magrifet değilmiş..hele insan olmak insanca davranmak fuzuli işmiş..para faktörü önemli bir özellikmiş..değer verdiklerin hep değersizmiş..gerçekler her zaman acı verirmiş..hayal etmek şu zamanda rüya görmekten daha zormuş..zor olanlar pekte ulaşılmaz değilmiş..bir fincan çayın hatırına selam vermek erdemlikmiş..büyüklük affetmekmiş..ağlamak ağlatmak sorun değilmiş..kırılan kalbi onarmak denizleri kurutmak kadar imkansızmış..doğru konuşmak yalan söylemek kadar zormuş..işsizlik insanları bunalıma itebilirmiş ama insanlar daha da itleşebilirmiş..sonuç olarak yeğenim..Mesele mutlu olan insan gelip burda mutluyum falan demez diyemezmiş mutluluktan aklına bile gelmezmiş...

Yaşıyorum!

O kadar kalabalık bir yalnızlıga sahibimki ne yana dönsem kendime çarpıyorum..bir yürekte tek başına çırpınıyorum..başımı yastıga koymuyorum..telefon başucumda çalmasını bekliyorum..ne arayan var nede soran..öldüm sanırım ben!...

Yakamoz

İlk zamanlar unutulmaz yapamam sanıyor insan..Acı çekiyorsun..Hergün bir kez daha ölüyorsun..Unutursun zamana ihtiyacın var denilse de seni kimse anlamıyor..anlayanlarda olmuyor zaten..Bazen aynı şehrin havasını soluduğun için,aynı caddede yürüdüğün için bile şükrediyorsun..Zaman zaman karşılaşıyorsun bakışlar seni bir kat daha kederlere sürüklüyor..gözünde büyüyor da büyüyor..zamanla kalbinin en mahfuz köşesinde bir yer işgal ediyor bu Aşk..Tabiri caizse bu çiviyi sökecek bir çivi dahi bulmuyorsun..Tek başınasın bir de yaralı yüreğin..Sabır dua ve kader..Tılsım bu..Önce alıştığını düşünüyorsun bir gün belki aynı şehirde belki aynı caddede belki ayrıldığınız yerde onunla karşılaşıyorsun..Vee artık hiç bir şey hissetmediğini anlıyorsun..O an ya kendine kızıyorsun yada gururlanıyorsun.
vesselam..Unutuluyormuş gittiğinde insan Unutuluyormuş...

Eyy Hayat adaletin nedir.?

Nergis Demirarslan

17 yaşında güzeller güzeli bir genç kız



Samsunlu kendisi..Güzellik yarışmasında Türkiye'yi temsil etmiş ve Dünya güzeli seçilmiş.




Facebook'ta da 2000 küsür hayranı oluşmuş..



Şimdi bunları ne diye anlattım..

Şu
sapasağlam
halimle
hayata
küsmüşken..



Hayata böylesine tutunmaya çalışanları gördükçe onlara karşı hayranlığım artıyor kendime de acımaya başlıyorum...

Büyüdüm gibi..

Çocuk olsaydım,masumiyetim kaybolmasaydı..Yine çocuksu laflar etseydim..Annem babam bana gülseydi,yanaklarımı okşasaydılar güzel olurdu..belki de..Çocuk olsaydım,dünyanın ne kadar acımasız olduğundan haberim olmazdı..Sadece dünyam annem babam olurdu..

Geceleri annem hazırladığı ballı sütü uyku arasında içirmek için uyandırırdı beni..Renkli rüyaların sarhoşluğunda,uyanıkken hiç mi hiç sevmediğim o ballı sütü bir solukta içerdim..kendi kendime saatlerce oynardım,tek başıma deli gibi konuşurdum kimsede deli demezdi güler geçerdi..acısıyla tatlısıyla farklı bi çocukluk yaşadım..herkes büyüyünce şu olacam bu olacam diyip dururdu..ben ise büyüyünce ne olacağım,nasıl olacak diye hiç düşünüp merak etmezdim bile..ama büyümek için can atardım..Tek başına çıkıp gezmenin hayallerini kurardım..ve zaman geldi büyüdüm..büyümüşüm yada gerçekten gözümde büyütmüşüm..insan büyüdüğünde de keşke çocuk olsam hiç büyümesem hep öyle kalsaydım diyor..tuhaf bir döngü!

Cümleyi kurarken bile özlem duyuyorum çocukluğun saf,o masum gülüşlerde ki içtenliğine..cocuklasma dıye uyarılmıs bır neslın cocukluguna ozlem duyması ne garip..Ama şimdi kanayan dizim yok,sonrasında şekerle kandıran annem de yok..
Bi kez olmuşum ama artık aynaların dünyasındayım...

Alıştım..

Alıştım..
Çünkü sahiplendiğim her şeyin aslında benim olmadığını anladım..
Zamanı geldiğinde,bağlandıklarının içini nasıl acıttığını terkedişlerde yaşadım ben..!Bu nedenle,alışmamak,çok benimsememek gerek..
Bir gün elinde hiç bir şeyin kalmadığında,alışmanın ne derece zararlı olduğunu anlamaktır.
Daimi sevgiye de alıştım ben..Bu sevgiyi dağıtmaya..İnsanların yüzünde küçücük bir tebessüm oluşturmaya alıştım,o an ne yaşarsam yaşayım,bunun bir önemi olmadığına..
Çünkü ben;yaşadıklarımı yansıtmayaya da "Alıştım"..Yansıttığımda ise,tekrar bana karşı kullandıldığına da alıştığımdan,şimdilerde her şeyi içimde yaşamayı da öğrendim!
Kısaca insan,alışmak istediklerine alışıyor..Bazen bilinçli,bazen bilinçsiz...

Hak..

Bana yalan söylediler
Umudunu yitirme dediler..

Birgün gelir çalar kapını dediler,inandım onlara
Rüyalara daldım..

Kaybedecegim hiç bişi yoktu çünkü;
Ailemden başka..

!
?
?
!

Dersimi almıştım bu sefer
Evet dedim!
Reva bunlar bana...

İnsan..

Yaşlandıkça kendini kandırmaya başlar insan..Hayatın tadı çoktan kaçmaya başlamıştır da kendini geç ömrünün tadını çıkarmakla aldatmaktadır..Doğduğunda niçin doğduğunu bilmeyen insan,yaşlılığında da niçin öldüğü sorusunun yanıtını veremez..
Düşünmenin yararsızlığına inandıkça anılarına gömülür,Kendi dışındaki insanlardan uzaklaşmaya,kopmaya başlar,budur bir de insanı tüketen..
Başkalarının hayatlarından beslenmedikçe kendi içinin de kurumaya başladığını fark eder..Duyguları sönmeye,içindeki sevgiyi yitirmeye başlar...

Ben böyle değildim

Yazacak anlatacak çok şey varken susup sadece bakıp bakıp çıkmaktır benim hayatım.
İnsanlara çok güvenip bağlanmaktır benim hayatım.
Sevdiklerimi teker teker kaybetmektir.
Yarım yaşamaktır.
Unutulmaktır..
Aşkları ya yarım yaşamaktır ya da hiç yaşayamamaktır.
Umudunu hala koruyabilmektir,inadına tebessüm etmektir.

Sevdim hep sevdim,karşılık beklemeden sevdim amaa bir türlü anlayamadıgım ters giden bişeyler vardı.
Çok düşündüm hemde çok..beni seven sevmeyen herkesi düşündüm.
Düşünmenin fayda getirmediğini anladım,ne kadar anlatırsan anlat anlaşıldığın kadarmışsın fark ettim.
Bazen her şeyi oluruna bırakmakmış hayat,zamana meydan okumak gereksizmiş bunu anladım...