30 Kasım 2010 Salı

ortaya karışık

Her yaşanan olay bir iz bırakıyor hayatımda..Baktıkça,hatırladıkça yüreğimi kor gibi yakıyor..Yeri geliyor aklımı ele geçiriyor yaşadıklarım..Seni tutsak alıyor,düşüncelere boğuyor..İçinde hesaplaşmalar başlıyor..Yeri geliyor kendinle kanlı bıçaklı oluyorsun..Zamanla geçer deniyor,unutulur deniyor..Demek kolay da yapmak zor..Bir söz bir kelam açığa çıkarıyor,geçmişin tozlu sayfalarından. Akıl olduğu sürece nasıl unutulur,yaşanmamış gibi yapılır..Ne olmadığını anlatmaktan,ne olduğunu anlatma fırsatını bulamayanların çırpınışları var içimde...

25 Kasım 2010 Perşembe

Çaresizim

İnsanları kırıyorum farkındayım..kendimi ve herkesi üzüyorum..eski beni özlüyorum..beni ben yapan suskunluğumu..
sürekli kaybediyorum..inançlarımı,hedeflerimi ve en önemlisi sevdiklerimi de kaybediyorum..uslanmaz bir hal aldım..
dayanılmaz doğum sancısı gibi acı çekiyorum..oyun bitsin artık,çıkış denilen yere geleyim..ve kaybetmediklerimi kaybetmeden sımsıkı sarılayım istiyorum...

20 Kasım 2010 Cumartesi

Gülleç

Gülen yüzün çözemeyeceği sorun yoktur..buzlar,güneş karşısında nasıl erirse en büyük sorunlar da güler yüzlü insanların elinde çözülür diye biliyorum..asık suratlılara kapanan kapılar,güler yüzlülere açılır kendimden biliyorum..tıpkı Bektaşinin öyküsünü bildiğim gibi..seksen yaşında olduğu halde mezar taşına "Beş yıl yaşadım" diye yazdırmış..beş yıl,onun gülerek yaşadığı yıllarmış...

19 Kasım 2010 Cuma

gereksiz cümleler

Aslında herşey bu kadar zor degildir..zor eden yada zor oldugunu düşünen benimdir..yada bu saçmalıklar bir yana neden bu kadar geri zekalı olduğumdur tüm mesele..insanın bu sıfatı kendine söylemesi,başka birine söylemesinden daha zormuş..belkide sorunun tek cevabı EMPATİ kurmaktır...

7 Kasım 2010 Pazar

Bayramda geliyor.

Baktığın yerden rezil,pis bir adam gibi göründügümü biliyorum..
ama canımı acıtan bu değıl..asıl kendimi öyle görmem kahrediyor beni..bu nasıl bır ağır birşey biliyor musun..başkasından nefret etmek kolay ama kendinden nefret etmek varyaaa,o çok kötü işte taşınacak yük değil..pişmanlığım mı daha büyük,utancım mı bilmiyorum..bildiğim ömur boyu bunu taşıyacak olmam..hep kendimi affetmeye calışacam.. ama bunun özürü yok,affı yok..mahkum oldum ben..hiçbir zaman temizlenmicem biliyorum..onu, sevgisinde yıkanmak için sevmiyorum..kendimi bu azaptan kurtarmak içinde sevmiyorum..sadece seviyorum...