Yaşlandıkça kendini kandırmaya başlar insan..Hayatın tadı çoktan kaçmaya başlamıştır da kendini geç ömrünün tadını çıkarmakla aldatmaktadır..Doğduğunda niçin doğduğunu bilmeyen insan,yaşlılığında da niçin öldüğü sorusunun yanıtını veremez..
Düşünmenin yararsızlığına inandıkça anılarına gömülür,Kendi dışındaki insanlardan uzaklaşmaya,kopmaya başlar,budur bir de insanı tüketen..
Başkalarının hayatlarından beslenmedikçe kendi içinin de kurumaya başladığını fark eder..Duyguları sönmeye,içindeki sevgiyi yitirmeye başlar...