6 Temmuz 2010 Salı

Mutlu...!

Boşluktayım..düşünce girdabında uçsuz bucaksız yollardayım..her durakta ayrı mutsuzluk..ve mutsuzluk tavan yaptıkça eskiye bir kat daha özlem duyma..duyulan özlemle geriye dönüp baktıgımda sanki daha mutluydum..insan büyüdükçe mutsuzluğu katlanıyor gibi..katlandıkça insan içine kapanıyor..kapandıkça içindeki zehir hızla yayılmaya devam ediyor..ve sen bu olanlara hiç aldırış etmiyorsun bile..yada etsen neye yarar ki elinde olan bişey degil..velhasıl büyümek bir hastalık..kurtulmak imkansız..ve imkansız olan herşey mutsuzluk...