Boktan Hayat..

Sevmeyi beceremedim ben..sevmeyi sevilmeyi hakedemedim..neyi çok istesem,istediklerim o kadar çok istemedi..sonra ben onlara öfke saldım küfrettim kızdım agladım üzüldüm bazen kıyamadım..ama devam ettim yoluma..sanki hiçbirşey yokmuş gibi davrandım..onlarda öle sandılar..yüzlerine sahte gülücükler atıverdim..mutlu sandılar..dünyanın en mutlu insanı gibi kahkalar attım..aldırış etmedim..rol kestim..içimde kopan fırtınalara ragmen sessizlige gömülüp düşüncelere daldım..neye dokunsam hep bir eksiklik karmaşalıkla boguştum..soranlara da bişi yok hallederim dedim geçiştirdim..çünkü ben mutlu olmalıydım mutlu..saçma sapan sorulara cevap vermek zorunda kalmamalıydım..ve gereken neyse onu yapmalıydım..evet yaptım yapmaya da devam ediyorum..mutlu olmak,mutlu kalmak böyle bişi olmalı..yada onu ölürcesine özlemek..özlenmedigini bildigin halde özlemek..hayır bu bir aşk acısı degil...