4 Şubat 2011 Cuma

aslı

Hüzünleri ne kadar paylaşır ki insan..Paylaşmaya çalıştıkça daha derinlere inersin..Gönlündeki karanlık gölgenin boyutu git gide artar..Anlattıkça gözyaşlarının hücumuna uğrarsın..Ferahladığını sanırsın anlık saniyelerde..Ama yine tek başına düşüncelerinle baş başa kaldığında yine hüzünler dört tarafını sarar..Yürek sıkıntıların artar..Ne kadar susturmaya çalışsan da nafile..
işte o vakit,kendinden kaçmaya çalışır hep insan,ne var ki beceremez..kendinden geçmesi lazımdır bunun için,ama idrak edemez..kendinde kaybolanların işidir sığ sularda yüzmek..derinlerdeyse yalnızca kendini bulanlar gidebilir..Aslını bulanlar...