Hayat daha güzel olabilirdi mesela..bende daha iyi bir insan olabilirdim..olamadım..ama olmak isterdim hemde çok..bebek gibi günahsız olmak mesela..anneminde yanımda olmasını isterdim..geceleri uyuyamadığımda neyin var sorulmasını da isterdim..çılgınca eğlenmeyi,gülmeyi..ablamın intihar etmeden önce benden nefret etmedigini duymak da isterdim..nedense duymak istediklerimin hiçbirini duyamadım,aksine daha çok istemediklerimi duydum..bu da beni zamanla sağırlaştırdı..ve kimseyi duymaz oldum..bir başıma yaşam sürdürdüm..elbette hatalar yaptım yapmaya da devam ediyorum..dur bakalım sen ne yapıyorsun diyende yok,soranda yok..kalabalıklar içinde sadece kalabalık yaratanım..bir işe yaradıgım yok..ve artık seven bir kalbimde yok..bıkkınlık dolu bir hayatımda hayat da yok..bu yolun sonu nereye gittigini bilende yok..belirsizlikler içinde arayış ve yakarışa sahibim..ve annemin en güzel resmini sakladığım ufak bir mutluluga..başka ne var ki..olması gerekenler yokken benim,ben gibi olmam beklenemez..
beklenmemeli..herşeyi o kadar çok özledim ki,barut kokusunu bile...